Michał Tomaszek.JPG
 | Michał Tomaszek.JPG
Rozmiar 16 KB |
Michał Tomaszek (ur. 23 września 1960 w Łękawicy, zm. 9 sierpnia 1991 w Pariacoto, w Peru) – polski duchowny franciszkanin konwentualny, misjonarz i męczennik, błogosławiony Kościoła katolickiego[1]. Pierwszy polski błogosławiony misjonarz, który zmarł śmiercią męczeńską[2].rodził się w 1960 roku w Łękawicy koło Żywca jako syn Michała i Mieczysławy z domu Rodak w rolniczej rodzinie wielodzietnej (miał dwie siostry i brata bliźniaka)[1][3]. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1975 roku, kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Legnicy. Po pięciu latach nauki otrzymał państwowy egzamin dojrzałości i 31 sierpnia 1980 roku rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych (Franciszkanie) w prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w klasztorze w Smardzewicach[1]. W latach 1981-1987 studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 września 1981 roku, a potem 8 grudnia 1985 roku przyjął śluby wieczyste, by 7 czerwca 1986 roku przyjąć diakonat z rąk biskupa Henryka Gulbinowicza we franciszkańskim kościele św. Karola Boromeusza we Wrocławiu (podczas tej ceremonii prezbiterat otrzymał o. Zbigniew Strzałkowski – późniejszy towarzysz jego męczeństwa)[1]. 23 maja 1987 roku z rąk biskupa Albina Małysiaka przyjął święcenia kapłańskie i został skierowany do pracy duszpasterskiej do Pieńska koło Zgorzelca w okresie od 1 czerwca 1987 do 24 lipca 1989, gdzie m.in. prowadził zajęcia z dziećmi niepełnosprawnymi[1].
21 grudnia 1987 roku na ręce prowincjała franciszkanów o. Feliksa Stasicy OFMConv. złożył prośbę o pracę na misji, na którą otrzymał zgodę w kwietniu 1989 roku[3]. 24 lipca 1989 roku wyjechał na misję do miasteczka Pariacoto w Peru w Ameryce Południowej. Mimo gróźb ze strony terrorystów nie opuścił misji i 9 sierpnia 1991 roku został wraz z o. Zbigniewem Strzałkowskim zamordowany przez bojowników z organizacji Świetlisty Szlak (hiszp. Sendero Luminoso) strzałem w tył głowy[4].
Na miejscu ich męczeństwa usypano kamienną mogiłę z krzyżem[3]. W sierpniu 1991 roku rząd Peru odznaczył go i jego towarzysza (pośmiertnie) najwyższym odznaczeniem Wielkim Orderem Oficerskim El Sol del Perú (pol. Słońce Peru).
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plpojczlander.opx.pl
