Zbigniew Strzałkowski.JPG

Zbigniew Strzałkowski.JPG
Rozmiar 14 KB
Zbigniew Adam Strzałkowski (ur. 3 lipca 1958 w Tarnowie, zm. 9 sierpnia 1991 w Pariacoto w Peru) – polski duchowny, franciszkanin konwentualny, misjonarz, męczennik oraz błogosławiony Kościoła katolickiego. Pierwszy polski błogosławiony misjonarz, który zmarł śmiercią męczeńską.Urodził się w Tarnowie w 1958 roku i tam został ochrzczony 10 lipca 1958 roku w Bazylice katedralnej Narodzenia NMP[2]. Pochodził z podtarnowskiej wsi Zawada, z wielodzietnej rodziny rolniczej jako syn Stanisława i Franciszki z domu Wójcik (miał dwóch starszych braci)[2]. Ojciec jego ponadto był szklarzem. Do szkoły podstawowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Pierwszą Komunię świętą przyjął 28 maja 1967 roku w Kościele św. Marcina w Zawadzie[2]. Po ukończeniu 7 maja 1978 roku Technikum Mechanicznego w Tarnowie[2] był pracownikiem przedsiębiorstwa Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Tarnowie, a następnie Państwowego Ośrodka Maszynowego w Tarnowcu[3].

Do zakonu franciszkańskiego wstąpił 1 września 1979 roku, mając list polecający proboszcza Zawady ks. dr. Pawła Śliwy[2]. W podaniu o przyjęcie do niego, napisał:
Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę nasladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego

Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę nasladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego[3].

Po odbyciu nowicjatu w Smardzewicach, 2 września 1980 roku złożył pierwszą profesję zakonną, potem 8 grudnia 1984 roku śluby zakonne, a następnie podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów w Krakowie, otrzymując w ich trakcie 15 czerwca 1985 roku z rąk biskupa Albina Małysiaka diakonat[4]. Studia ukończył 7 czerwca 1986 roku[5]. W kościele franciszkańskim św. Karola Boromeusza we Wrocławiu z rąk kard. Henryka Gulbinowicza, metropolity wrocławskiego, otrzymał święcenia kapłańskie (podczas tej ceremonii święcenia diakonatu otrzymał Michał Tomaszek – późniejszy towarzysz jego męczęństwa). Przez dwa lata od 7 lipca 1986 do 24 sierpnia 1988 pełnił funkcję wicerektora w Niższym Seminarium Duchownym w Legnicy[2].

Wkrótce 1 września 1988 roku udał się do klasztoru wrocławskiego, celem przygotowań do wyjazdu za granicę na skierowaną wcześniej przez niego prośbę o pracę na misji franciszkańskiej. Wybór padł na Peru. 30 listopada wraz z o. Jarosławem Wysoczańskim OFMConv. udali się poprzez Moskwę do Limy[2], a następnie do Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię, która w Peru prowadzi misję od 1988 roku. Byli jednymi z pierwszych, którzy rozpoczęli pracę misyjną w andyjskim Pariacoto.

Zginął w 1991 roku wraz z o. Michałem Tomaszkiem, zamordowany przez terrorystów z organizacji Świetlisty Szlak (hiszp. Sendero Luminoso) strzałami w plecy i w tył głowy[6].

W sierpniu 1991 roku rząd Peru odznaczył go i jego towarzysza (pośmiertnie) najwyższym odznaczeniem Wielkim Orderem Oficerskim El Sol del Perú (pol. Słońce Peru).
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • pojczlander.opx.pl